ΜΑΥΡΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ

10.ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΙ

ΜΠΕΛΛΑ

Η ώρα ήταν μία μετά τα μεσάνυχτα όταν έφτασα στο ξενοδοχείο, πήρα την κάρτα από την ρεσεψιόν και ανέβηκα στο δωμάτιο μου. Άνοιξα το φως και αντίκρισα το χαμό που είχα αφήσει πίσω μου τρέχοντας να σωθώ από το μένος του Τζέικομπ. Το φωτιστικό είχε σπάσει και όλα τα κομμάτια ήταν διασκορπισμένα στο πάτωμα. Τα προσπέρασα προσεχτικά, θα τα μάζευα αργότερα τώρα αρκέστηκα απλά να απολαύσω αυτή την υπέροχη ηρεμία. Ο Τζέικομπ δεν είχε γυρίσει ακόμα έτσι το εκμεταλλεύτηκα για να χαλαρώσω λίγο. Έβγαλα τα ρούχα μου και φόρεσα το νυχτικό μου. Η επαφή του κρύου μεταξιού με το δέρμα μου με έκανε να αναριγήσω. Έκλεισα τα φώτα, ξάπλωσα στο κρεβάτι και προσπάθησα να ηρεμήσω αλλά ήταν μάταιος κόπος. Διάφορες σκέψεις έρχονταν να ταράξουν την ηρεμία μου, σκέψεις που ήξερα πως δεν έπρεπε να κάνω. Αναμφίβολα η στάση του Έντουαρντ με είχε γοητεύσει εδώ και μέρες αλλά δεν ήθελα να το παραδεχτώ ούτε στον ίδιο μου τον εαυτό μέχρι σήμερα. Όλα τα συναισθήματα που έτρεφα για αυτόν τον άνθρωπο αποκαλύφθηκαν μπροστά στα μάτια μου μόλις άνοιξε την πόρτα του ιατρείου και αντίκρισα τι είχε ετοιμάσει για μένα. Κανείς δεν είχε κάνει κάτι τέτοιο για μένα για την ακρίβεια κανείς δεν είχε κάνει τίποτα ποτέ για μένα. Εκείνος ήταν ο πρώτος που είχε ενδιαφερθεί για μένα ειλικρινά χωρίς να περιμένει κάποιο αντάλλαγμα. Η προστατευτικότατα, το ενδιαφέρον και η προσοχή που μου έδειχνε έκαναν για πρώτη φορά την καρδιά μου να χτυπήσει άρρυθμα και δυνατά και αυτή την φορά όχι από φόβο αλλά από αγάπη. Όταν βρισκόμουν κοντά του ένιωθα τόσο ασφαλής και προστατευμένη σαν να βρισκόμουν στο προσωπικό μου καταφύγιο. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την γοητεία και την ομορφιά που εξέπεμπε τον έκαναν τόσο ερωτεύσιμο στα μάτια μου που ήταν αδύνατο να μην τον ερωτευτώ.  Κι όμως παρόλο που όλα αυτά τα συναισθήματα με έκαναν να αισθάνομαι τόσο γεμάτη, τόσο ζωντανή γιατί αμαυρώνονταν από ανησυχία  και αμφιβολίες? Φοβόμουν όχι μόνο τον Τζέικομπ που αν το μάθαινε θα με σκότωνε με τα ίδια του τα χέρια χωρίς δισταγμό αλλά και την αντίδραση του Έντουαρντ αν το αντιλαμβανόταν. Φυσικά και δεν είχα την δύναμη να του το πω εγώ,  ήξερα πολύ καλά τον εαυτό μου και  με όσο θάρρος και αν οπλιζόμουν ή πρόβαρα τα λόγια μου χιλιάδες φορές  πάλι δεν θα ήμουν ικανή. Ποτέ δεν ήμουν δυναμικός χαρακτήρας και σε αυτό συνέβαλε και το μέρος που γεννήθηκα και μεγάλωσα που ήταν καθαρά μια ανδροκρατούμενη χώρα. Άλλωστε μου είχε προσφέρει τόσα καλά και μόνο με την γνωριμία μας, μου πρόσφερε το καλύτερο δώρο, με έκανε να ερωτευτώ για πρώτη φορά δυνατά και ειλικρινά έστω και αν αυτός ο έρωτας είναι μονόπλευρος. Ήμουν σίγουρη ότι ποτέ δεν θα γυρνούσε να κοιτάξει εμένα όχι μόνο γιατί ποτέ δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί λόγω του Τζέικομπ αλλά και γιατί εκείνος άξιζε κάτι πολύ περισσότερο από μια ελάχιστα μορφωμένη και άσχημα κοπέλα. Δεν πειράζει όμως εγώ θα τον έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου συνδεδεμένο με την πιο όμορφη ανάμνηση, τον έρωτα. Αναστέναξα βαθιά και έκλεισα τα μάτια μου, πίσω από τα κλειστά βλέφαρα μου εμφανίστηκε μια πολύ γνώριμη φιγούρα. Δύο πράσινα μάτια γεμάτα πραότητα με έκαιγαν γλυκά και με αυτή την εικόνα βυθίστηκα σε ένα γαλήνιο ύπνο. Ξύπνησα τρομαγμένη από ένα δυνατό ήχο. Κοίταξα γύρω μου αποπροσανατολισμένη και συνειδητοποίησα βλέποντας τον Τζέικομπ πεσμένο στο πάτωμα πως ο θόρυβος ήρθε από το δωμάτιο. 

- τι με κοιτάς με αυτό το χαμένο βλέμμα έλα να με βοηθήσεις ηλίθια.

- μάλιστα Τζέικομπ ήταν εμφανές ότι ήταν πολύ μεθυσμένος έτσι αποφάσισα να μην του φέρω αντίρρηση. Σηκώθηκα τρεκλίζοντας και αφού τον πλησίασα με πολύ προσπάθεια τον μετέφερα στο κρεβάτι. Ξάπλωσα δίπλα του και περίμενα σε λίγο να κάνει κάποια κίνηση για να με πλησιάσει. Δεν άργησα να επαληθευτώ σε λίγα λεπτά ένιωσα το χέρι του να χαϊδεύει το πόδι μου κατευθυνόμενο προς τα πάνω. Για πρώτη φορά προσπάθησα να ξεχάσω την παρουσία του Τζέικομπ, τον πόνο που μου προκαλούσε καθώς με χτυπούσε δυνατά απλά να ξεχάσω τα πάντα. Έκλεισα τα μάτια μου και έφερα στο μυαλό μου την εικόνα του ΄Εντουαρντ για να πάρω κουράγιο. Έφερα στο μυαλό μου τα λόγια του και έπεισα τον εαυτό μου ότι είμαι δυνατή να ξεπεράσω τα πάντα και το επαναλάμβανα συνέχεια μέχρι να το πιστέψω. Σκεπτόμενη τον Έντουαρντ  η καρδια μου άρχισε να χτυπά άρρυθμα και σχεδόν είχα ξεχάσει τον Τζέικομπ μέχρι που μπήκε βίαια μέσα μου.  Όμως ούτε και τότε αντιστάθηκα προσπάθησα να αποβάλω την αηδία που ένιωθα και τον άφησα να ξεσπάσει πάνω μου. Όταν  τελείωσε άφησε τον εαυτό του να πέσει πίσω στα μαξιλάρια και είπε

- τι έγινε πως και αυτή η αλλαγή σήμερα?

- γιατί δεν σου αρέσει? είπα όσο πιο γλυκά μπορούσα.

- καλό είναι αρκεί να μην σκαρώνεις τίποτα.

- όχι στο ορκίζομαι τίποτα.

Έπιασε τον  λαιμό μου με τα δύο του χέρια και άρχισε να τον σφίγγει κάνοντας μια μέγγενη που έκλεινε όλο και πιο πολύ. Ένιωθα την ανάσα μου να κόβεται και τα πνευμόνια μου να καίνε.

-          πες μου το τώρα αν σκαρώνεις κάτι είναι η τελευταία σου ευκαιρία.

-          Όχι τίποτα στο ορκίζομαι είπα με όσο αέρα μου είχε απομείνει.

Έτσι όσο ξαφνικά με είχε αρπάξει, με άφησε να πέσω πίσω στο κρεβάτι και εξαφανίστηκε αφήνοντας ανοιχτή την πόρτα πίσω του. σηκώθηκα και με κόπο κατάφερα να φτάσω μέχρι το μπάνιο. Άνοιξα το νερό και μπήκα από κάτω αδιαφορώντας για το νυχτικο που κολλούσε στο δέρμα μου μουσκεμένο. Το τράβηξα βίαια σκίζοντας το και αφού το πέταξα κάτω έκατσα μέσα στην ντουζιέρα φέρνοντας τα πόδια μου στο στήθος μου και άφησα τον εαυτό μου να ελεύθερο να εκφράσει ότι τον βαραίνει.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ

Η ώρα ήταν περασμένη αλλά εγω καθόμουν ακόμα στο γραφείο συλλογισμένος με ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι. Μέσα μου ένιωθα τόσο μπερδεμένος τόσο συναισθηματικά φορτισμένος. Πέρασα μια υπέροχη βραδιά αυτό δεν μπορούσε να το αμφισβητήσει κανείς αλλά γιατί εγω ένιωσα ότι υπήρχε και κάτι άλλο στην ατμόσφαιρα εκτός από καθαρό ενδιαφέρον για την ασθενή? Ξέρω πολύ καλά πως είναι αντιεπαγγελματικό να μπλέξω με ασθενή μου πόσο μάλλον με μια κοπέλα σαν την Μπέλλα που αντιμετωπίζει ένα τέτοιο πρόβλημα. Γιατι όμως όταν βρισκόμουν δίπλα της ένιωθα να με ελκύει σαν μαγνήτη? Μετά από αυτή την βραδιά συνειδητοποίησα αυτό που αρνιόμουν να παραδεχτώ στον εαυτό μου ήμουν ερωτευμένος με την Μπέλλα. Η αγνότητα και ο φόβος που εκπέμπει μου προκαλούν ένα πολύ δυνατό αίσθημα προστατευτικότητας απέναντι της αλλά και έναν απίστευτο ερωτισμό που δεν μπορώ να ελέγξω. Πίστευα ότι μετά από αυτό που μου έκανε η Τζέσικα θα αργούσα να εμπιστευτώ ξανά πόσο μάλλον να ερωτευτώ  αλλά τα αισθήματα μου με ξεπερνούσαν. Έπρεπε όμως να δείξω τι νιώθω ή να το θάψω μέσα μου και απλά να επικεντρωθώ στην θεραπεία της Μπέλλα? Αν ήταν κάποια άλλη κοπέλα ίσως και να το διακινδύνευα αλλά φοβάμαι υπερβολικά πολύ για το τι επιπτώσεις θα έχει πάνω της αν ο άντρας της μάθει την αλήθεια. Έτσι λοιπόν πρέπει να κρύψω τα συναισθήματα μου και να ξεχάσω την Μπέλλα οριστικά για το καλό της. Πόσο εύκολο είναι όμως αυτό? Άραγε θα σταθω δυνατός?

ΜΠΕΛΛΑ

Μάζεψα τα κομμάτια μου και σηκώθηκα από το μπάνιο. Πήρα την πετσέτα και το τύλιξα γύρω από το σώμα μου που έτρεμε από το κρύο. Ντύθηκα ζεστά και χώθηκα κάτω από τα σκεπάσματα. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω αλλά εις μάτειν. Άνοιξα το συρτάρι μου και έβγαλα το κινητό που ήταν καλά κρυμμένο βρήκα το νούμερο του Έντουαρντ αλλά δίστασα τι θα του έλεγα? Αποφάσισα ότι καλύτερα ήταν να  του στείλω ένα μήνυμα.

Έντουαρντ συγνώμη που σε ενοχλώ τέτοια ώρα αλλά δεν είμαι καλά. Θέλω οπωσδήποτε αύριο να μιλήσουμε για το σχέδιο που σκέφτηκες για τον Τζέικομπ. Σε ευχαριστώ για την υπομονή σου. Τα λέμε αύριο.

Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να χαλαρώσω και  είχε αποτέλεσμα όταν με έβγαλε από την λήθη ο ήχος του τηλεφώνου, κοίταξα την οθόνη έκπληκτη και είδα τον αριθμό του Έντουαρντ χωρίς δισταγμό το σήκωσα για να ακούσω την μελωδική του φωνή.  

-          Παρακαλώ?

-          Μπέλλα ο Έντουαρντ είμαι είδα το μήνυμα σου και ανησύχησα, είσαι καλά?

-          Είμαι λίγο καλύτερα τώρα ελπίζω να μην θες  να ακυρώσουμε το αυριανό ραντεβού?

-          Όχι φυσικά και όχι θα πραγματοποιηθεί κανονικά

-          Ωραία πολύ χαίρομαι θέλω πολύ να σου μιλήσω.

-          Μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε.

-          Σε ευχαριστώ πολύ.

-          Μην το συζητάς άλλωστε την δουλειά μου κάνω.

-          Ναι σωστά τα λέμε αύριο καληνύχτα.

-          Καληνύχτα Μπέλλα.

Έκλεισα το τηλέφωνο και σχεδόν το πέταξα μέσα στο συρτάρι. Ήμουν εκνευρισμένη με τον ίδιο μου τον εαυτό που αφέθηκα τόσο γρήγορα στα συναισθήματα του. Άλλωστε το είπε ξεκάθαρα κάνει απλά την δουλειά του δεν νιώθει τίποτα για μένα και ούτε πρόκειται φυσικά. Πόσο ηλίθια είμαι πρέπει να κρύψω τα αισθήματα μου όσο πιο βαθιά γίνεται αυτή η σχέση υπάρχει μόνο στην σφαίρα της φαντασίας μου.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ

Το ξημέρωμα με πήρε ο ύπνος στο γραφείο και η Άντζελα με βρήκε έξι ώρες αργότερα αγκαλιά με ένα μπουκάλι ουίσκι. Από το πρωί που ξύπνησα είχα ξεκινήσει να πίνω συνεχίζοντας την χτεσινοβραδινή κρεπάλη.  Της είπα να ακυρώσει όλα μου τα ραντεβού εκτός από της Μπέλλα και συνέχισα να πίνω για να καταπολεμήσω το άγχος που είχε φωλιάσει στην ψυχή μου.  σκεφτόμουν πως έπρεπε να κρατήσω τα συναισθήματα μου για τον εαυτό μου και να είμαι καθαρά επαγγελματίας απέναντι της αλλά δεν είχα ιδέα πώς να το κάνω αυτό. Η μάσκα του επαγγελματισμού έσπασε χτες με μόνο ένα της βλέμμα και μου ήταν πολύ δύσκολο να την δεχτώ ξανά. Η αγωνία είχε αρχίσει να με κατατρώει καθώς έβλεπα τα λεπτά να περνάνε και η ώρα του ραντεβού να πλησιάζει. Πως θα έκανα κάτι τέτοιο ενώ το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να την πάρω αγκαλιά και να την προστατεύσω από αυτόν τον αχρείο που θέλει να αποκαλείται και άντρας της ενώ το μόνο που κάνει είναι να της κλέβει την ζωή λίγο λίγο? Ήμουν διχασμένος δεν ήξερα τι να κάνω, πώς να φερθώ και όλα αυτά επιδεινώθηκαν ακούγοντας την πόρτα να χτυπάει. Είχε έρθει η στιγμή να την αντιμετωπίσω της είπα να περάσει εντελώς απροετοίμαστος  αλλά δεν είχα και πολλές επιλογές. Άνοιξε την πόρτα και η παρουσία της γέμισε τον χώρο.

-          Έντουαρντ ? είσαι καλά?

Σήκωσα την ματιά μου από τον πάτο του ποτηριού και την κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια.

-          Δεν είμαι και πολύ καλά Μπέλλα αλλά είπα να μην ακυρώσω την συνεδρία.

-          Σε ευχαριστώ πολύ που με σκέφτηκες αλλά σε βλέπω πολύ χάλια μπορούμε να το αναβάλουμε αν θες.

-          Όχι δεν χρειάζεται είπα με περισσότερο σθένος από ότι χρειάζεται και εκείνη αποτραβήχτηκε φοβισμένη προς τα πίσω.

-          Όπως θες είπε και κάθισε  στην πολυθρόνα μαζεμένη.

-          Λοιπόν τι έγινε χτες ?είπα καθώς γέμιζα το ποτήρι μου για άλλη μια φορα.

-          Ήρθε στο δωμάτιο αργά τα μεσάνυχτα και…

-          Τι Μπέλλα ?

-          Με βίασε. .. Στην αρχή σκέφτηκα να αντισταθώ αλλά μετά θυμήθηκα τα λόγια σου και απλά σώπασα αφήνοντας τον να εκτονωθεί πάνω μου και να φύγει. Έντουαρντ δεν ξέρω αν θα μπορέσω να συνεχίσω αυτό το θέατρο πραγματικά είναι τόσο δύσκολο να καταπνίξω την αηδία που μου προκαλεί αυτός ο άνθρωπος.

Απόλυτη σιωπή σκέπασε τα πάντα για λίγα λεπτά και ένιωθα να έρχεται η καταιγίδα μετά την νηνεμία, σήκωσα την ματιά μου από τον πάτο του ποτηριού και την κοίταξα βαθιά μέσα στα μάτια. Είχε σταματήσει να μου μιλάει και με επεξεργαζόταν με τα βαθιά καστανά της μάτια να προσπαθούν να αποκωδικοποιήσουν την συμπεριφορά μου.

-          Έντουαρντ τι έχεις? Δεν είσαι ο εαυτός σου σήμερα.

-          Τίποτα είναι όλα μια χαρά συνέχισε.

-          Δεν είναι πίνεις συνέχεια και φαίνεται ότι κάτι σε απασχολεί τι μπορεί να συνέβη αφότου έφυγα?

Γιατί απλά δεν με ρωτάει τι έγινε όσο ήμασταν μαζί ,για όλα αυτά η αιτία είναι αυτή, αλλά θεέ μου πόσο γλυκιά αιτία.

-          Μπέλλα μιλάμε για σένα σήμερα όχι για μένα. Συνέχισε σε παρακαλώ… έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να ηρεμήσω αλλά μου ήταν σχεδόν αδύνατο. Σκεφτόμουν τι έγινε χτες το βράδυ, πως τα χέρια του αγκάλιαζαν αυτό το θεσπέσιο κορμί και αντι να της προσφέρουν την απόλυτη ευχαρίστηση μόνο πόνο και δυστυχία ένιωθε. Τα νεύρα μου είχαν χτυπήσει κόκκινο και είχα ξεπεράσει τα όρια μου παρόλο που η Μπέλλα μου μιλούσε το μόνο που άκουγα ήταν ένα βουητό και τίποτα άλλο, οι εικόνες είχαν μπλοκάρει το μυαλό μου. Βάρεσα το ποτήρι μου πάνω στο γραφείο και αυτό την έκανε να σταματήσει, με αργά βήματα με πλησίασε και ακούμπησε το χέρι της στην πλάτη μου.  Η επαφή με έκανε να αναριγήσω και γύρισα αργά να την κοιτάξω.

-          Πες μου τι έχεις θέλω να σε βοηθήσω εσυ έχεις κάνει τόσα πολλά για μένα.

Το βλέμμα της ήταν τόσο ειλικρινές και γεμάτο ενδιαφέρον που δεν είχα καμία αμφιβολία για την αλήθεια των λόγων της. Έκλεισα τα μάτια μου προσπαθώντας να αποδεσμευτώ από αυτό το βλέμμα που πλέον με στοίχειωνε τα βράδια. 

-          Πες μου σε παρακαλώ.

Χωρίς άλλες αντοχές πλέον άνοιξα τα μάτια μου και μην μπορώντας να αντισταθώ άλλο στις ικεσίες της αλλά και στα συναισθήματα μου την άρπαξα από τους ώμους και αφου την  κόλλησα στον απέναντι τοίχο με δύναμη ένωσα τα χείλη μου με τα δικά της. Για λίγα λεπτά δεν υπήρχε καμία ανταπόκριση από την μεριά της αλλά μετά από λίγο τα χείλη της άρχισαν να συγχρονίζονται με τα δικά μου και να ανταποκρίνονται με πάθος. Βάθυνα το φιλί μας ακόμα περισσότερο και εκείνη με ακολούθησε χωρις δισταγμό μετατρέποντας το σε ένα αισθησιακό χορό μόνο για δύο. Μένοντας και οι δυο χωρίς αναπνοή απομακρυνθήκαμε και για λίγο μείναμε σιωπηλοί.

-          Μπέλλα. – Έντουαρντ.

-          Πρέπει να φύγω. Είπε και άρχισε να απομακρύνεται.

-          Όχι Μπέλλα σε παρακαλώ περίμενε είπα και την κράτησα από τον καρπό.

Γύρισε προς το μέρος μου και όσο και να ήθελα να εξαλείψω την απόσταση μεταξύ μας με ένα φιλί συγκράτησα τον εαυτό μου και οργάνωσα τις σκέψεις μου για να μην παρεξηγήσει τα λόγια μου, ήταν πλέον ανώφελο να κρύβω τα συναισθήματα μου.

-          Μπέλλα μου αυτό που έγινε μεταξύ μας δεν ήταν κάτι επιπόλαιο ούτε μιλάει το ουίσκι. Ειλικρινά με βλέπεις για να είμαι μεθυσμένος? Την κοίταξα στα μάτια και εννοούσα την κάθε λέξη δεν υπήρξα ποτέ πιο σίγουρος για αυτό που ήθελα.

-          Όχι δεν φαίνεσαι μεθυσμένος είπε δειλά..αλλά μου φαίνεται εντελώς παράλογο να θες κάποια σαν και εμένα δεν έχω τίποτα το ιδιαίτερο πάνω μου.

-          Ξέρεις δεν βλέπεις τον εαυτό σου καθαρά, όχι απλά έχεις μια εξωτική ομορφιά αλλά η εσωτερική σου ομορφιά ξεπερνάει κάθε φαντασία. Έχεις μια απίστευτη γλυκύτητα αλλά και μια τόσο αγνή καρδιά παρόλα αυτά που έχεις περάσει.

-          Σε ευχαριστώ είπε και στα μάγουλα της αποτυπώθηκε ένα υπέροχο απαλό κοκκίνισμα που έκαναν ακόμα πιο έντονη την επιθυμία μου να την κλείσω στην αγκαλιά μου. έβαλα το χέρι μου στο πηγούνι μου και σήκωσα το κεφάλι της μέχρι που οι υπέροχες λίμνες των ματιών της συνάντησαν το βλέμμα μου. εναπόθεσα το άλλο μου χέρι στο μάγουλο της και της ψιθύρισα σιγανά στο αυτί.

-          Ακόμα και αυτό το χρώμα με τρελαίνει. Έσκυψα να φιλήσω τα χείλη της και φτάνοντας σε απόσταση αναπνοής σταμάτησα για να πάρω την έγκριση της, δεν ήθελα να την φέρω σε δύσκολη θέση ξανά.

-          Το μόνο που σου ζητάω είναι να με εμπιστευτείς για να σου αποδείξω πόσο πολύ σε θέλω δίπλα μου, μπορείς?

-          Ναι το θέλω όσο και εσύ. Στο άκουσμα των λόγων της μηδένισα την λίγη απόσταση που μας χώριζε και την φίλησα, είχαμε και οι δυο παραδοθεί στο μαγευτικό κόσμο του πάθους.

ΜΑΥΡΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΤΟ ΧΙΟΝΙ

9. ΜΙΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΗ ΝΥΧΤΑ

ΜΠΕΛΛΑ

Άνοιξα τα μάτια μου και κοίταξα γύρω μου για λίγα λεπτά αποπροσανατολισμένη. Που βρισκόμουν? Μου πήρε λίγη ώρα για να συνειδητοποιήσω  ότι ήμουν ξαπλωμένη στον καναπέ του γραφείου του Έντουαρντ. Δεν θυμόμουν πως είχα βρεθεί εκεί η τελευταία ανάμνηση που είχα ήταν θολή. Επέμενα λίγο σε αυτή την και τότε όλα έγιναν πιο ξεκάθαρα έτρεχα να σωθώ από το μένος του Τζέικομπ.  Στην θύμηση των γεγονότων η αναπνοή μου άρχισε να κόβεται και η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Πετάχτηκα πάνω φοβισμένη κοιτώντας γύρω μου προετοιμασμένη για το χειρότερο.

- Ο Τζέικομπ? Είπα πνιχτά

-    Ηρέμησε Μπέλλα άκουσα την φωνή του Έντουαρντ.

Γύρισα και τον κοίταξα προσεχτικά η ματιά μου έτρεχε πάνω του προσέχοντας μήπως είχε κάποιο σημάδι από τον Τζέικομπ  αλλά ευτυχώς δεν είχε τίποτα. έδειχνε φαινομενικά ήρεμος έτσι όπως καθόταν  μπροστά από το παράθυρο ατενίζοντας την θέα αλλά δεν με ξεγέλασε η ένταση ήταν εμφανής στην ατμόσφαιρα. Τράβηξε απότομα την κουρτίνα, άφησε το ποτό του στο γραφείο και με πλησίασε. Κάθισε δίπλα μου χωρίς να με κοιτάει για λίγα λεπτά, ήμουν σίγουρη ότι άκουγε την ακανόνιστη αναπνοή μου που πρόδιδε το πόσο φοβισμένη ήμουν. Σήκωσε την ματιά του και το βλέμμα του ήταν τόσο έντονο εναπόθεσε το χέρι του στον ώμο μου και κοιτώντας με σταθερά είπε.

-    Μπέλλα μην φοβάσαι θα πάνε όλα καλά εγω είμαι εδώ.

Ήμουν σίγουρη ότι προσπαθούσε να με καθησυχάσει αλλά το αίσθημα του φόβου ήταν τόσο καλά ριζωμένο μέσα μου που δεν μπορούσαν μόνο δύο λέξεις να το ξορκίσουν . Αντίθετα όσο δεν μου έλεγε τι έγινε μεταξύ αυτού και του Τζέικομπ τόσο το αίσθημα αυτό γιγαντωνόταν.

-   Tίποτα δεν θα πάει καλά Έντουαρντ δεν θα μπορέσω ποτέ να ξεφύγω από αυτή την κόλαση.      

-    Σε παρακαλώ θέλω να είσαι δυνατή.

-   Δεν μπορώ πλέον Έντουαρντ δεν έχω την ψυχική δύναμη. Πέντε ολόκληρα χρόνια προσπαθώ να κρατηθώ δυνατή να μην με επηρεάσει αυτή η κατάσταση αλλά πλέον μέρα με την μέρα μου φαίνεται όλο και πιο δύσκολο.

Πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου και το έφερε στον ώμο μου το άρωμα του με κατέκλυσε πλημμυρίζοντας τις αισθήσεις μου και ασυναίσθητα ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος του και άφησα τα δάκρυα μου να τρέξουν καυτά.

-    κλάψε θα σου κάνει καλό άκουσα την φωνή του να με παρακινεί και δίνοντας μου το έναυσμα άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο να εκφράσει όσα με έπνιγαν. Καθίσαμε σε αυτή την θέση πολλή ώρα ενώ εγώ σπάραζα στην αγκαλιά του και για πρώτη φορά  ένιωσα ένα μεγάλο βάρος να φεύγει από τους ώμους μου. Παρόλο που ήξερα ότι ο Τζέικομπ με περίμενε στο ξενοδοχείο πιθανότατα για να με βασανίσει με τον χειρότερο τρόπο που θα σκεφτόταν το διεστραμμένο του μυαλό, ένιωθα ελαφρότερη μετά από πολύ καιρό. Καταλάβαινα  ότι η λογική μου με εγκατέλειπε σιγά σιγά αλλά δεν με ένοιαζε πλέον.  Κάποια στιγμή όταν τα δάκρυα μου στέρεψαν πια έτριψε τους ώμους μου παρηγορητικά, έφερε το δάχτυλο του στο πηγούνι μου και σηκώνοντας το πρόσωπο μου με κοίταξε έντονα. Οι ματιές μας διασταυρώθηκαν και το βλέμμα του γέμισε την καρδιά μου ηρεμία και γαλήνη  εκείνος όμως έστρεψε γρήγορα την ματιά του και σηκώθηκε κατευθυνόμενος στο μπαρ.  Έβαλε λίγο ποτό και μου το πρόσφερε.

-          Πιες το θα σου κάνει καλό. Θα σε χαλαρώσει.

-    Έντουαρντ μόνο αν μου πεις τι έγινε θα ηρεμήσω.

-    Μπέλλα δεν είναι καλή ιδέα.

-    Σε παρακαλώ πες μου πρέπει να ξέρω.

-   Εντάξει ηρέμησε πιες λίγο από το ποτό σου και θα σου τα πω όλα.

-   Σε ευχαριστώ.

-   Το απόγευμα καθόμουν στο γραφείο μου και κοιτούσα τον φάκελο σου, κάποια στιγμή άκουσα θόρυβο απέξω και ήμουν έτοιμος να έρθω να δω τι συμβαίνει. Όμως ξαφνικά μπήκες μέσα και λέγοντας τρομαγμένα ότι σε κυνηγάει ο Τζέικομπ λιποθύμησες. Σε μετέφερα στον καναπέ και μετά από λίγα λεπτά ήρθε ο Τζέικομπ οργισμένος και χτυπούσε με δύναμη την πόρτα. Ανέθεσα στην Άντζελα να σε προσέχει και πήγα να τον αντιμετωπίσω. Άνοιξα την πόρτα και εκείνος σχεδόν όρμισε μέσα υποθέτοντας ψάχνοντας εσενα.

-          Καλησπέρα κύριε Τζέικομπ πως μπορώ να σας φανώ χρήσιμος?

-          Θέλω την ηλίθια την γυναίκα μου ξέρω ότι είναι εδώ.

-          Ναι φυσικά ήρθε για το ραντεβού μας.

-          Είχατε ραντεβού?

-          Φυσικά ενημέρωσα και την γραμματέα σας δεν σας το ανέφερε?

-          Όχι αλλά θέλω να την δω.

-          Με συγχωρείτε αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο.

-          Είπα θέλω να την δω ΤΩΡΑ.

-          Θα θέλατε ένα ποτό να μου κάνετε λίγη παρέα θέλω να σας μιλήσω.

-          Βάλε.

-          Του πρόσφερα το ποτό και  καθίσαμε για λίγα λεπτά δεν μιλούσε κανένας. Έτσι είπα εγω να κάνω την αρχή προσπαθώντας μάταια να του ρίξω στάχτη στα μάτια, να τον αποπροσανατολίσω.

-          Θα ήθελα να σας πω δύο λόγια για την Μπέλλα τα πάει πάρα πολύ καλά και με τις ασκήσεις που κάνουμε μου έχει πει αρκετά πράγματα για σας.

-          Δηλαδή?

-          Μου είπε πόσο καλά της συμπεριφέρεστε και ότι σας αγαπάει πάρα πολύ και φυσικά πόσο της έχει στοιχίσει που δεν κάνετε παιδί.

-          Έντουαρντ του είπες ψέματα?

-          Φυσικά Μπέλλα τι περίμενες να κάνω? Να του πω πόσο τον σιχαίνεσαι ή να του πω την γνώμη που έχω σχηματίσει εγω γι αυτόν.? Είμαι σίγουρος ότι δεν θα εκτιμούσε ούτε στο ελάχιστο την κρίση ειλικρίνειας  μου.

-          Ναι έχεις δίκιο συγνώμη που σε διέκοψα συνέχισε.

-          Ναι μετα από αυτά μου τα λόγια με κοίταξε για λίγο γεμάτος έκπληξη ομολογώ και θέλησε να τον διαβεβαιώσω για την αλήθεια των λόγων μου.

-          Πολύ χαίρομαι που μετά από τόσους γιατρούς και τόσα λεφτά υπάρχει ελπίδα, βλέπετε η οικογένεια μου περιμένει το αγόρι εδώ και πολύ καιρό.

-          Είμαι σίγουρος ότι με τις κατάλληλες ενέργειες από μέρους σας θα έχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

-          Δηλαδή τι πρέπει να κάνω?

-          Πρέπει να έρχεται συχνότερα εδώ ώστε με τις συνεδρίες να προχωρήσουμε στην θεραπεία και φυσικά να της φέρεσθε όσο πιο γλυκά μπορείτε κάτι που κάνετε άλλωστε έτσι και αλλιώς. Αλλά προσέξτε η γυναίκα σας τώρα παρουσιάζει σιγά σιγά βελτίωση θέλει ακόμα αρκετό χρόνο.

-          Μάλιστα γιατρέ σίγουρα δεν μου κρύβεις κάτι έχω την αίσθηση ότι την καλύπτεις, ότι έχει γκόμενο.

-          Δεν θα το έκανε με τίποτα αυτό απλά της είχε στοιχίσει πολύ που εγκατέλειψε το πατρικό της για αυτό σας φερόταν έτσι τόσο καιρό  καταβάθος τρέφει πολύ δυνατά αισθήματα για σας. Στόχος της θεραπείας είναι να καταφέρει να τα εξωτερικεύσει.

-          Μάλιστα ελπίζω να μην με κοροιδεύεις.

-          Φυσικά και όχι έχετε τον λόγο μου. Η κυρία Μπλάκ θα περάσει μαζί μου την αλλαγή του χρόνου γιατί έχουμε πολύ δουλειά σήμερα και δεν γίνεται να διακόψουμε καθώς θα καθυστερήσουν όλα. Ελπίζω να μην υπάρχει πρόβλημα.

-          Κανένα άλλωστε δεν την ήθελα μέσα στα πόδια μου σήμερα.

-          Ωραία αντίο τότε και καλή χρονιά.

-           Έτσι χωρίς να πει τίποτα άλλο άνοιξε την πόρτα και εξαφανίστηκε.

-          δεν το πιστεύω πήγε πολύ πιο καλά από ότι φανταζόμουν.

-          δεν θα το έλεγα.

-          Γιατί τι σε απασχολεί?

-          σκέφτομαι ότι πρέπει να αλλάξεις την συμπεριφορά σου έστω και στο ελάχιστο αλλιώς θα καταλάβει ότι του απέκρυψα την αλήθεια.

-          Θα το κάνω Έντουαρντ το μόνο που θέλω είναι να μην με βασανίζει. Αλλά στεναχωριέμαι για σένα  γιατί εσύ εκτέθηκες για χάρη μου, δεν έπρεπε να το κάνεις.

-          Μπέλλα δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι έπρεπε να κάνω κάτι και γρήγορα μάλιστα, όταν μπήκε μέσα το κατάλαβα ήταν αποφασισμένος για όλα. Έτσι σκαρφίστηκα κάτι γρήγορα δεν το σκέφτηκα πολύ το μόνο που ήθελα ήταν να φύγει γρήγορα, ξέρεις κάτι δεν το μετάνιωσα όμως πάλι θα το ξαναέκανα. Είσαι ασθενής μου Μπέλλα και εκτός αυτού είσαι πολύ καλός άνθρωπος και οφείλω να σε βοηθήσω. Δεν ξέρω πια στάση θα έχει από εδώ και στο εξής αλλά δεν έχω μεγάλες προσδοκίες για καμία πρόοδο.

-          Ούτε και εγώ είπα και αμέσως μια απέραντη θλίψη με κατέκλυσε.

-          Δεν θέλω να σε βλέπω έτσι τουλάχιστον σήμερα. Θα περάσεις μια πολύ ήρεμη και όμορφη βραδιά στο υπόσχομαι.

-          Τι σκέφτεσαι?

-          Θα δεις θα σε παρακαλέσω όμως τώρα να κάτσεις μαζί με την Άντζελα γιατί έχω κάποιες δουλειές στην αγορά δεν θα αργήσω.

-          Σίγουρα δεν θα ενοχλώ?

-          Φυσικά και όχι άλλωστε  έρθω το συντομότερο απλά σκέφτηκα ότι δε θα ήθελες με τίποτα να γυρνούσες στο ξενοδοχείο.

-          Με τίποτα θα κάτσω με την Άντζελα δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.

-          Πολύ ωραία δεν θα αργήσω.    

-          Θα σε περιμένω.

ΕΝΤΟΥΑΡΝΤ

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου και φτάνοντας στον διάδρομο πάτησα το κουμπί του ασανσέρ. Περίμενα για λίγο και αφού ήρθε μπήκα μέσα και αυτό άρχισε νωχελικά να κατεβαίνει. Ακούμπησα πίσω και για λίγο έκλεισα τα μάτια μου, οι σκέψεις μου μεταφέρθηκαν αμέσως  στην συζήτηση που είχα με τον Τζέικομπ. Η Μπέλλα είχε δίκιο είχα εκτεθεί υπερβολικά αλλά τι άλλο θα μπορούσα να κάνω?  Από το λίγο που τον είχα γνωρίσει και από όσα μου είχε πει η Μπέλλα για αυτόν επρόκειτο για ένα πολύ επικίνδυνο άνθρωπο και ήμουν βέβαιος ότι με τον καιρό θα μάθαινα ακόμα πιο πολλά. Όταν μπήκε το απόγευμα στο ιατρείο μου η Μπέλλα καταβεβλημένη από την προσπάθεια και τον φόβο και με κοίταξε με αυτό το βλέμμα ήξερα πως δεν είχα επιλογή. Έπρεπε να την σώσω και αυτό έκανα άλλωστε πως μπορούσα να αρνηθώ σε αυτά τα μάτια? Η Μπέλλα αν  και ήταν λίγους μήνες μόνο που την γνώριζα  λόγω του προβλήματος της και τις ατελείωτες ώρες που περνάμε μαζί την εκτίμησα από την πρώτη στιγμή όχι μόνο σαν ασθενής αλλά και σαν άνθρωπο. Θεωρώ ότι δεν έχει κάνει τίποτα κακό για να υποφέρει τέτοια δεινά έτσι σήμερα θα φρόντιζα προσωπικά ο καινούργιος χρόνος να την βρει ευτυχισμένη. Πήρα όσα χρειαζόμουν για την αποψινή βραδιά και βάδιζα προς το αυτοκίνητο κοιτώντας αφηρημένος τις βιτρίνες. Κάθε χρόνο έπαιρνα σε όλους τους ασθενείς μου ένα συμβολικό δώρο ώστε να τους δώσω ένα κίνητρο για την χρονιά που έρχεται. Φέτος με όλα αυτά που είχαν συμβεί σε προσωπικό επίπεδο δεν μπόρεσα να το κάνω αλλά σκέφτηκα να πάρω ένα δώρο στην Μπέλλα. Τα βήματα μου με οδήγησαν στο κοσμηματοπωλείο όπου συνήθιζα να παίρνω δώρα για την Τζέσικα και με αποφασιστικότητα έσπρωξα την βαριά πόρτα και μπήκα μέσα.

-          Γεια σας κύριε Κάλλεν.

-          Γεια σου Νέλλυ τι κάνεις?

-          Μια χαρά εσείς?

-          Πολύ καλά ευχαριστώ ήρθα για να πάρω ένα δωράκι.

-          Ναι φυσικά τι έχετε περίπου στο μυαλό σας?

-          Δεν ξέρω άσε με λίγο να κοιτάξω και θα σου πω.

-          Μάλιστα κύριε.

Το βλέμμα μου άρχισε να περιπλανάται στα εξαίρετα κομμάτια που βρίσκονταν στον χώρο. Σπάνια κομμάτια αλλά και πιο απλά ήταν τοποθετημένα στις βιτρίνες και σε μάγευαν με την απλότητα αλλά και με την πολλαπλότητα τους. Υπήρχαν διάφορα χρώματα και σχέδια για όλα τα γούστα, εγω όμως δεν είχα στο μυαλό μου κάτι συγκεκριμένο απλά παρατηρούσα το κάθε κομμάτι ξεχωριστά προσδοκώντας να είναι αυτό που θα μου κεντρίσει το ενδιαφέρον. Τελικά αφού είδα όλα τα κοσμήματα αποκαρδιωμένος που δεν είχα βρει το κατάλληλο κίνησα για να φύγω όταν η κοπέλα μου είπε ότι είχαν μια μεγάλη ποικιλία από ρολόγια. Δεν έχω να χάσω τίποτα σκέφτηκα και την άφησα να ξεδιπλώσει την  κασετίνα πάνω στον πάγκο. Όλα τα ρολόγια ήταν εκπληκτικά αλλά η ματιά μου αιχμαλωτίστηκε από ένα άσπρο ρολόι με ένα λουλούδι στο εσωτερικό του.

Τα πέταλα του ήταν ασημένια και φούξια και είχαν επάνω σταλίδες από διαμαντάκια ίδιου χρώματος. Η οθόνη πλαισιωνόταν από διαμάντια ενώ στο μοχλό που ρύθμιζες την ώρα υπήρχε ένα μπλε διαμάντι. Είχα μείνει έκθαμβος από την κομψότητα που ανέπνεε το ρολόι και τότε σαν de ja vu μου ήρθαν στην μνήμη τα λόγια της Μπέλλα :‘‘ Λατρεύω τα λουλούδια μου φέρνουν στο μυαλό την ελευθερία γιατί στην αυλή στέκονται τόσο περήφανα αλλά όταν τα βάλεις σε ένα βάζο μαραίνονται και πεθαίνουν. Στην ουσία βέβαια σε περιγελάνε γιατί δεν μπορείς να τα εγκλωβίσεις. Ξέρεις καταβάθος τα ζηλεύω εγω ποτέ δεν θα το κάνω αυτό.’’ Έπιασα στα χέρια μου το ρολόι και με αποφασιστικότητα είπα στην πωλήτρια.

-          θα πάρω αυτό. 

Βγήκα από το μαγαζί νιώθοντας το κουτάκι στην μέσα τσέπη του σακακιού μου κοντα στην καρδιά μου. Ήμουν πολύ ευχαριστημένος με την επιλογή ήταν αυτό ακριβώς που έψαχνα για να της δώσω ένα κίνητρο. Έφτασα στο γραφείο μου κρατώντας πολλά ψώνια και στην θέα τους και η Μπέλλα και η Άντζελα με κοίταξαν γεμάτες έκπληξη.

-          Έντουαρντ τι πήγες και πήρες? Τι είναι όλα αυτά?

-          Θα δεις έκπληξη.

-          Κάτσε ακόμα λίγο με την Άντζελα και όταν σε φωνάξω έλα μέσα.

-          Εντάξει είπε και μου χαμογέλασε αχνά.

ΜΠΕΛΛΑ

Ο Έντουαρντ σήμερα ήταν τόσο διαφορετικός μετά από την ατυχή συνάντηση που είχε με τον Τζέικομπ. Είχε  αφήσει την μάσκα του επαγγελματισμού να πέσει και μπροστά μου είχα έναν άλλο άνθρωπο που έκανε τα πάντα για να με κάνει να δεχτώ τον νέο χρόνο γεμάτη αισιοδοξία. Του χρωστάω τόσα πολλά σκέφτηκα για άλλη μια φορά, κοίταξα το ρολόι γεμάτη ανυπομονησία η ώρα ήταν δέκα. Σε  δύο  ώρες έμπαινε ο καινούργιος χρόνος το 1999, μακάρι αυτή χρονιά να έχει κάτι το διαφορετικό ευχήθηκα σιωπηρά. 

- Μπέλλα μπορείς να έρθεις άκουσα την φωνή του και χωρίς καθυστέρηση άνοιξα την πόρτα και έμεινα να κοιτώ τον χώρο γύρω μου έκπληκτη.  Είχε αλλάξει τελείως την διαρρύθμιση του γραφείου σε λίγα λεπτά. Εκεί που βρισκόταν παλιά το γραφείο τώρα υπήρχε ένα τραπέζι υπέροχα διακοσμημένο για ένα δείπνο για δύο. Την εορταστική αύρα την έδινε το χριστουγεννιάτικο δέντρο ενώ τα κεριά που ήταν διάσπαρτα στο χώρο έδεναν τέλεια με την ατμόσφαιρα και την έκαναν μαγική.

- είναι όλα τόσο υπέροχα είπα με κομμένη την ανάσα.

- χαίρομαι που σου αρέσει κάθισε, εγώ θα ενημερώσω την Άντζελα και θα επιστρέψω.

- εντάξει περιμένω.

Πλησίασα το τραπέζι που ήταν διακοσμημένο στις αποχρώσεις του κόκκινου και κάθισα στην καρέκλα. Κοιτούσα γύρω μου και ακόμα δεν μπορούσα να πιστέψω ότι όλα αυτά τα έκανε για μένα, κανείς ποτέ δεν μου είχε φερθεί τόσο καλά. Σκούπισα τα δάκρυα που ξεχείλισαν από τα μάτια μου όταν άκουσα την φωνή του πίσω μου και αναπήδησα τρομαγμένη.

-          Μπέλλα γιατί κλαις?

-          Με τρόμαξες είπα πνιχτά.

-          Συγνώμη δεν το ήθελα αλλά δεν μου απάντησες τι έγινε? Μήπως δεν σου αρέσει κάτι?

-          Όχι φυσικά τι είναι αυτά που λες είναι όλα υπέροχα κανείς ποτέ δεν έχει κάνει κάτι τέτοιο για μένα.

Μου χαμογέλασε αχνά και κάθισε απέναντι μου για λίγο τα βλέμματα μας συναντήθηκαν και εκείνος αμέσως αποδεσμεύτηκε από την ματιά μου και πιάνοντας το μπουκάλι με το κρασί έβαλε λίγο στο ποτήρι μου.

-          Λίγο για να μην σε πειράξει.

-          Ευχαριστώ.

Αρχίσαμε να τρώμε χωρίς να μιλάμε ,κανείς δεν έλεγε να σπάσει αυτή την σιωπή αλλά ένιωθα την ατμόσφαιρα να είναι ηλεκτρισμένη, διαφορετικά από τις άλλες φορές.

-          Πες μου λίγα πράγματα για σένα.

-          Δεν νομίζω πως πρέπει να μοιράζομαι την ζωή μου με μια ασθενή μου.

-          Ούτε να τρως δείπνο μαζί της στο ιατρείο σου.

-          Έχεις δίκιο τι θες να μάθεις?

-          Για τις σπουδές σου.

-          Σπούδασα στην Αγγλία ψυχολογία και μετά έκανα την ειδίκευση μου στην  ψυχοθεραπεία. Δύο χρόνια μετά δίδασκα σε πανεπιστήμια όταν αποφάσισα ότι θέλω να γυρίσω στην πατρίδα μου και αυτό έκανα. Ήμουν ήδη αναγνωρισμένος στο εξωτερικό οπότε δεν δυσκολεύτηκα να ανοίξω το ιατρείο και να αποκτήσω μια αξιόλογη πελατεία.

-          Εσυ θέλεις να μου πεις και άλλα πράγματα για τον Τζέικομπ?

-          Όχι σε παρακαλώ αυτό το βράδυ θέλω να προσποιηθώ ότι δεν υπάρχει.

-          Έχεις δίκιο άλλωστε σου υποσχέθηκα μια ωραία βραδιά και αυτή δεν περιλαμβάνει κλάματα αλλά μόνο χαμόγελα

-          Έχεις δίκιο είπα και του χαμογέλασα γλυκά.

-          Με την αλλαγή του χρόνου σου έχω άλλες δυο εκπλήξεις.

-          Αλήθεια τι είναι?

-          Αμα σου πω δεν θα είναι έκπληξη άλλωστε πλησιάζει η ώρα σε μισή ώρα θα καλωσορίσουμε το 1999.

-          Πω πω έχεις δίκιο πως πέρασε έτσι η ώρα.

-          Ναι.

Έπεσε πάλι βαριά σιωπή και έτσι δεν αντιστάθηκα στην παρόρμηση μου και τον ρώτησα πάλι.

-          πες μου και άλλα για σένα.

-          Τι άλλο θέλεις να μάθεις? Δεν ήξερα ότι ήμουν τόσο ενδιαφέρον άτομο.

-          Πες μου για τα ταξίδια που έχεις κάνει θυμάμαι σε μια συνεδρία είχες αναφέρει ότι έχεις κάνει πολλά.

-          Α! ναι λατρεύω τα ταξίδια όλα τα έχω κάνει με την πρώην γυναίκα μου είπε καθώς η φωνή του έσβηνε.

-          Λυπάμαι δεν ήθελα να στο θυμίσω.

-          Δεν πειράζει άλλωστε δεν φταις εσύ δεν το είχα αναφέρει.

-          είναι κρίμα πάντως να χωρίζει το ζευγάρι όταν αγαπιούνται.

-          Αυτό για μας είχε παρέλθει από καιρό πίστεψε με Μπέλλα είναι καλύτερα έτσι.

-          Μακάρι να είχα και εγω αυτή την δυνατότητα.

-          Ειλικρινά θα ήταν το ιδανικό αλλά και πάλι δεν θα  σε άφηνε ατιμώρητη.

-          Το ξέρω ας αλλάξουμε καλύτερα κουβέντα όμως.

-          Έχεις δίκιο, κοίταξε το ρολόι του. έλα με παρότρυνε ήρθε η ώρα.

-          Που θα πάμε?

-          Έξω είναι η έκπληξη φόρεσε κάτι ζεστό.

-          Δεν πήρα τίποτα μαζί μου έτσι όπως έφυγα από το ξενοδοχείο.

-          Σωστά έλα φόρεσε το σακάκι μου είπε και αφού το έβγαλε το πέρασε στους ώμους μου και το άρωμα που ανέδυε το ρούχο κατέκλυσε τις αισθήσεις μου.

-          Σε ευχαριστώ πήρα την μαντήλα από τον καναπέ και αφού την φόρεσα τον ακολούθησα στο μπαλκόνι.

-          Έχουμε ακόμα 10 δευτερόλεπτα.

-          10, 9 άρχισε να μετράει και τον μιμήθηκα.

-          8, 7,

-          6,5 Μπέλλα πριν αλλάξει η χρονιά θέλω να σου δώσω κάτι.

-          Τι είναι Έντουαρντ.

-          Έβγαλε από την τσέπη του ένα κουτάκι και μου το πρόσφερε. Το άνοιξα και τότε ένα υπέροχο ρολόι σωστό κόσμημα εμφανίστηκε μπροστά μου.

-          Έντουαρντ.

-          Σςς μέτρα μαζί μου τα τελευταία λεπτά.

-          3, 2, 1.

Μόλις άλλαξε ο χρόνος ο ουρανός γέμισε με πυροτεχνήματα, το θέαμα ήταν υπέροχο όλα τα χρώματα της ίριδας αγκάλιασαν τον ουρανό και από το φως που πλημμύρισε πίστευες ότι η νύχτα έδωσε πρόωρα  την θέση της στην μέρα. Στεκόμουν γεμάτη θαυμασμό και δέος και παρακολουθούσα τον ουρανό να διαδέχεται όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

-          σου αρέσουν? Άκουσα την φωνή του κοντά στο αυτί μου.

-          Πάρα πολύ είναι υπέροχα είπα χωρίς να τον κοιτάξω καθώς τα χρώματα είχαν αιχμαλωτίσει το βλέμμα μου. Μετά από λίγα λεπτά όμως τα χρώματα έσβησαν και κοίταξα απογοητευμένη τον Έντουαρντ.

-          Πάμε μέσα θα κρυώσεις    

-          Ναι πάμε.

Μπήκαμε μέσα και καθίσαμε στον καναπέ, απρόθυμα έβγαλα το σακάκι και του το έδωσα.

-          αν κρυώνεις κράτησε το ακόμα λίγο.

-          Ευχαριστώ. Έντουαρντ δεν μπορώ να δεχτώ το δώρο αυτό θα κάνει μια περιουσία.

-          Μπέλλα σε παρακαλώ κοίταξε το και πες μου τι βλέπεις?

-          Τον κοίταξα παραξενεμένη αλλά τελικά έκανα αυτό που μου είπε.

-          Ένα υπέροχο λουλούδι.

-          Πολύ σωστά βλέπεις εγω δεν ξεχνάω αυτό που μου είχες πει, ότι ζηλεύεις τα λουλούδια.

-          Ναι σωστά το είχα πει αυτό αλλά δεν καταλαβαίνω πως συνδέεται αυτό με το ρολόι.

-          Όταν θα κοιτάς το ρολόι θα ξέρεις ότι μπορείς να γίνεις σαν αυτό. Είναι εγκλωβισμένο αλλά κοίτα παραμένει το ίδιο όμορφο και αυθεντικό, μπορείς και εσύ να κάνεις το ίδιο.

-          Αχ βρε Έντουαρντ έχεις τόση πίστη σε μένα.

-          Φυσικά και έχω και είναι καιρός να αποκτήσεις και εσυ για τον εαυτό σου. Θέλω να μου υποσχεθείς ότι θα το φοράς πάντα ώστε στις δύσκολες στιγμές να σου δίνει το κίνητρο που τόσο χρειάζεσαι.

-          Το υπόσχομαι είπα και του το έδωσα. Εκείνος το πέρασε στο χέρι μου και το κούμπωσε. Το κοίταξα για άλλη μια φορά  ήταν υπέροχο ακόμα και κάτω από τον φωτισμό των κεριών ήταν εμφανής η λάμψη που αντανακλούσε .Έπιασα  το χέρι του και τον κοίταξα βαθιά στα μάτια.

-          Σε ευχαριστώ πάρα πολύ μέσα από την καρδιά μου για όλα όσα έχεις κάνει για μένα αυτό τον καιρό.

-          Είναι ευχαρίστηση μου να προσφέρω χαρά σε ανθρώπους που το αξίζουν.

Κοίταξα το ρολόι και συνειδητοποίησα ότι η ώρα ήταν περασμένη.

-          πρέπει να φύγω.

-          Το ξέρω είναι αργά θα τα πούμε αύριο.

-          Ναι καληνύχτα και ευχαριστώ πολύ.

-          Καληνύχτα να προσέχεις.